Ежы Плютовіч

ПРАДМЕСЬЦЕ

сьнег нібы насьліненая вата
аскялепкі бутэлек саломінкі іржа й агонь
каляіны вызначаюць далячынь між сэрцамі
вароны хмарацца як судзьдзі з гранд гінёлю

ноч вісіць паміж слупоў электраперадачы
жалобным транспарантам
ведаем жыцьцё на памяць хопіць перавесьці ўзад гадзіньнік
маладосьць пульсуе ў стомленых нагах

яблынь-дзічка мышалоўка пук грамнічных сьвечак
набраць у рот зялёнае кары
угадаць што абясколервае кроў
увайсьці на сьцежку да вясны

Пераклала з польскай мовы
Хрысьціна ГРАМАТОВІЧ