ЗА ГАДЫ СВАЙГО СТАЛЕНЬНЯ — 1989-1999 — маё пакаленьне выказалася ў практычна кожнай справе, якая датычыла нашай беластоцкай супольнасьці. Наша слова наагул было перанасычанае адраджэнскім флюідам — мы растваралі свой высілак у палітычна-культурна-асьветніцкай працы, эфэкты якой выпраменьваюць станоўчыя ўзоры й па сёньня. Галоўным арыентырам у нашым адраджэньні быў прынцып, што рабіць трэба самім і, перш за ўсё, дзеля сябе. Гатовых прыкладаў у гарадзкім сьвеце, які мы спрабавалі асвоіць, было вельмі-вельмі няшмат. Выхаваньне й досьвед, набытыя ў месцы, якое выносіцца ў назву нашага выдавецкага праекту, былі і застаюцца нашай найважнейшай каштоўнасьцю, спадзевам і зброяй. У названы пэрыяд у беластоцкім мікракосмасе прайшла апошняя хваля перамяшчэньня беларусаў у горад, а ў астатняй частцы сьвету — пачалася тэхналягічная эра. Перамяшчэньне даканала вёску як галоўнае апірышча беларушчыны, а эра hi-tech спарадзіла шмат сацыялягічных прадказаньняў пра растварэньне малых народаў у глябальным тыглі ды зьнікненьне іхных моваў з плянэты. Прадказаньні гэтыя, хоць і добра гучаць ды глядзяцца ў тэкстах злому стагодзьдзяў, ня ставяць галоўнага нам пытаньня ды не набліжаюць адказу на яго: А калі заставацца беларусамі ў гэтым сьвеце, дык якім жа чынам?

Усе нашы пачыны неяк падсьвядома кружаць вакол гэтага пытаньня. Паміж намі й нашымі аднадумцамі ў Беларусі заўжды быў працягнуты дрот — раз быў ён калючы, іншым разам больш гладкі, як электрапастух. Аднак ніякі рэжым і ніякі лібэралізм гэтых агароджаў ня зьнёс. Нават не памкнуўся зьнесьці. Пераадолеў іх толькі дух і тэхнічныя прылады новай эпохі. Невыпадкова на старонках часопісу называюцца месцы фізычнага жыхарства аўтараў і рэдактараў. Яны расьцярушаныя па адасобленых беларускіх выспах, але ў той жа час — усе падключаныя ў адзін сэрвэр беларускай літаратуры ці, шырэй, культуры. У выніку, перад намі новая магчымасьць і новы кантэкст, каб свой лёс насыціць таксама — а можа й перш за ўсё — эстэтычным флюідам, безь якога немагчыма наблізіцца да адказу на наша экзыстэнцыяльнае пытаньне.

А. Максімюк